Aad Noels (73)
Scheepswerktuigkundige
Ik ben een schipperskind. Mijn eerste zes jaren heb ik zeer regelmatig varend op de Nieuwe Waterweg doorgebracht aan boord van het binnenvaartschip van mijn ouders. Mijn moeder wilde niet dat haar kinderen naar een internaat gingen. Daarom is ze aan wal gegaan. Ik had veel varende familieleden. Ik denk dat dát ermee te maken heeft dat ik ben gaan varen.
Ik ben zeven jaar zeeman geweest. Ik voer op bevoorradingsschepen in de offshore. Na de opleiding tot scheepswerktuigkundige heb ik mezelf aangemeld bij een maatschappij om daar te gaan werken. Over heel de wereld lagen platformen en booreilanden. Die moesten materialen aangevoerd krijgen. Schepen vervoerden dat vanuit de havens. Ik heb op zo’n bevoorradingsschip gevaren.
Ik kreeg verkering en toen vond ik het niet meer zo geweldig om lang weg te blijven. In de offshore mochten geen vrouwen meevaren. Daarom heb ik mijn laatste reis op zee bij een andere rederij gemaakt. Toen kon mijn vrouw mee. Vier maanden lang hebben we samen gereisd van boven in de Botnische Golf, helemaal in het ijs, tot aan de Afrikaanse kust. Al die havens hebben we aangedaan.
Daarna ben ik aan de wal gaan werken als proces operator in de chemische industrie. Nu ben ik gepensioneerd en werk ik als vrijwilliger op zeillogger De Balder in Vlaardingen. Ik heb geen specifieke vaste taak. Ik werk in de machinekamer en doe alle voorkomende werkzaamheden als we gaan varen. Ik sta dan ook wel eens achter het roer. Elke donderdag en op de vaardagen ben ik op het schip. Dit is een leuke hobby. Gewoon gezellig met de mannen.