Dennis Woodward (39)
Havenpastor
Ik ben nu vijf jaar Port Chaplain, oftewel Havenpastor in de Rotterdamse haven voor The Mission to Seafarers, een wereldwijde christelijke organisatie voor welzijnswerk voor de zeevarenden. Ik vind het heel mooi om te mogen doen. De vraag die ik het meeste stel als ik aan boord kom is ‘How are you?’. Daar draait het voor mij echt om: het geestelijk en pastoraal ondersteunen van de zeevarenden.
Ik heb ooit aan de Hoge Hotelschool gestudeerd en in verschillende hotels gewerkt. Toen kwam er een roeping om Jezus te dienen. Ik ben theologie gaan studeren in Cambridge en na drie jaar werd ik ingewijd in de Anglicaanse kerk. Ik doe dit uit liefde voor Jezus en voor de medemens.
Wij zijn er als havenpastoors en zeemanshuizen echt voor de mens, omdat scheepvaart best een machinewereld is. Een schip kan een gevaarlijke omgeving zijn. Er gebeuren nog veel ongelukken aan boord. Op schepen en in de haven draait het bovendien non-stop door, 24/7.
Zeevarenden zitten vaak maandenlang aan boord, zonder voet aan wal te kunnen zetten, zeker tijdens de coronapandemie. Ze komen aan op de Tweede Maasvlakte of in Europoort, ver van de stad Rotterdam. Je ziet er niets dan industrie. Niet zo romantisch als vroeger. Het werk van zeevarenden wordt ondergewaardeerd. Terwijl onze economie draait op het transport per water.
Fantastisch om zeevarenden te ondersteunen met praktische zaken, zoals een simkaartje, zodat iemand even contact met het thuisfront kan hebben. De kerntaak van mijn functie vind ik echter luisteren. Als je er voor één schip voor één persoon bent, dan is dat voor één schip voor één persoon. En daar dan écht in het moment zijn. Luisteren, doorvragen, samen bidden, kijken hoe je kan helpen.
Ik leid ook diensten aan boord. Eén keer per maand ga ik een dienst voor in de bioscoopzaal van de Stena Britannica. Soms ben ik er ook als er iemand aan boord van een schip is overleden. Dat geestelijk en pastorale werk, dat vind ik het belangrijkste.