Hans Casimiri (76)

‘De haven staat nooit stil en verandert continu. Daar gaan wij in mee en we kunnen er op anticiperen.’

‘De haven is zó veelzijdig. Je kan er heel leuke banen vinden. Ik doe alles om de haven weer bekender te krijgen.’

‘Ik vind het varen fijn vanwege de zee en het salaris. Ik heb bijna heel de wereld gezien.’

‘Ik kreeg verkering en toen vond ik het niet meer zo geweldig om lang weg te blijven.’

‘Het ding met zeelui is dat ze altijd zeggen dat dit hun laatste scheepscontract is, maar we gaan toch weer terug.’

‘Als je vriendelijk en sociaal bent, maak je het leven aan boord beter.’

‘Op mijn opleiding zeiden we: we studeren hier om dollars in plaats van pesos te verdienen. Ik ben hier aan boord om geld te verdienen voor mijn familie.’

‘Het is belangrijk om een goede band met je collega’s te hebben. Je hebt niemand anders op zee.’

‘Aan een stroompje liet ik het scheepje varen en beloofde ik mezelf dat ik op een dag zou proberen om zeeman te worden.’

‘In het begin had ik heimwee. Mijn contract is voor zes maanden. En met twee maanden onderweg mis ik mijn familie wel.’

‘Je ziet al die namen van vroeger terugkomen in de haven, zoals het natuurgebied De Beer dat is teloorgegaan.’

‘Als je vroeger met een schip uit Schiedam vertrok, dan voer je ook echt de stad uit.’

‘Je ziet geen land om je heen dus dat is wel raar, maar ook heel mooi.’

‘De liefde voor het water gaat best ver. Zelfs tijdens vakanties moet ik bootjes zien. Heel jammer dat ik over drie jaar met pensioen moet.’

‘Ik heb heel vaak op de Nieuwe Waterweg en het Scheur gevaren. Het is geen moeilijke rivier om te bevaren. Goed overzichtelijk en goed aangegeven.’

‘Toen ik klaar was met mijn examen en een baan vond, kon ik mijn ouders eindelijk vertellen dat het me gelukt was. Ik was een zeeman geworden.’

‘Als je ’s morgens de haven uitvaart en je ziet boven Rotterdam het zonnetje opkomen: dat is mooi. Kou of regen maakt mij niet uit.’

‘Mijn zoon is 21, even oud als onze jongste matroos. Hij vindt mijn werk niet leuk. Te lang weg van je familie.’

‘Je gaat met windkracht 12 naar zee en dan moet je wel weten wat je aan elkaar hebt. Je moet elkaar honderd procent kunnen vertrouwen.’

‘De vraag die ik het meeste stel als ik aan boord kom is: How are you?’

‘Ik kan via internet met mijn vriendin en familie spreken wanneer ik maar wil. Dus voel ik me minder eenzaam dan de zeelieden vroeger.’

‘Volgens traditie werd ik gedoopt toen ik voor het eerst de evenaar overging: het Neptunusritueel. Ik kreeg een zeenaam: Geep, een doorzichtige vis.’

‘Hoek van Holland is ontstaan bij het graven van de Nieuwe Waterweg, dus iets meer dan 150 jaar geleden. Het was een duingebied.’

‘Ik was 22 toen ik begon met het verkennen van de wereld. Dat is vrij uniek, vergeleken met de gangbare carrières.’

‘Als verkeersoperator ben je de gastheer van de haven, maar ook de bevoegde autoriteit. Daartussen moet je een middenweg vinden.’

‘De Nieuwe Waterweg ken ik op mijn duimpje. Daar heb ik inmiddels het zout uit het water gevaren.’

‘Bovenin de stuurhut, negen meter boven de mensen, voel je het soms flink slingeren.’

‘Eerlijk gezegd heb ik niet nagedacht over stoppen met varen en wat er daarna gebeurt.’

‘Het werken in de kombuis is een uitdaging, want je wilt iedereen tevreden stellen. Verschillende smaken, verschillende nationaliteiten.’

‘Wij hebben vaak met de sleepboot op de Nieuwe Waterweg gevaren en hebben geholpen met de aanleg van de Europoort. Wij versleepten baggerbakken.’

‘Op de wilde vaart wist je nooit wanneer je naar huis zou gaan. Op de Nieuwe Waterweg was je echt bijna thuis.’

‘Mijn ouders probeerden me nog een andere blik op de wereld te geven. Maar nee, ik wilde alleen maar zeevaart.’

‘Er waren heel hoge golven. De hoogste was veertien meter hoog. En dat met een schip van maar veertig meter lang.’